Blog post

اینترنت – اینترنت به کدام سو می رود؟ آیا اینترنت شکست خورده است؟

دی ۱۱, ۱۳۹۶میلاد امیرزاده

اینترنت به کجا می رود؟

جرایم اینترنتی، سانسور، اخبار غلط و انحضارگرایی غولهای فناوری همه این ها در اینترنت امروز ما وجود دارد. حتی موسسین اینترنت هم باور دارند که شهر آرمانی که روزی تصور می کردند دیگر وجود ندارد. خب چه می شود کرد؟ دوباره شروع کنیم؟ آیا به راستی می توانیم دوباره اینترنت را بازسازی کنیم؟ یا اصولاً شاید بتوانیم چیزی بهتر اختراع کنیم.

ما انسان های آنلاین دوست داریم اینترنت را شبیه خط هایی که از این سوی دنیا به آن سویش کشیده شده اند فرض کنیم که داده ها را حمل و به نقطه ای تحویل می دهند. اما صحیح تر این است که اینترنت از هزاران راه ارتباطی متنوع در هم پیچیده تشکیل شده است. این راه ها از نقاط انتهایی که کامپیوتر ها و گوشی های ما هستند شروع می شوند، در ISP ها به هم وصل و دوباره در جاهای بزرگتری از هم جدا می شوند و در نهایت در نقاط خاصی از اینترنت که اسمشون رو Super node می گذاریم به هم می رسند. این راه های ارتباطی می تونند حاوی کلیپی از چیزی که دوست دارید یا عکس و شاید هم پیامتون به دوستتون باشه.
این رشته های کوچیک صفر و یک تبدیل می شوند به جزء بسیار کوچی از شصت هزار گیگابایتی که در ثانیه در اینترنت به اشتراک گذاشته می شوند.
نکته بسیار مهمی که یکی از دلایل رشد این شبکه هست اینه که شبکه تفکیکی بین داده هایی که در حال جابجایی هستند قایل نیست. یک تصویر در فیس بوک با یک تصویر در اینستاگرام از دید شبکه یکی هستند. حتی حملات سایبری و اسپم ها نیز در شبکه یکسان هستند. بزرگترین مزیت بزرگترین نقطه ضعف.

در اوج اعتراضات سیاسی نسل قبل، اینترنت دهه نود در حال تبدیل شدن به فضایی آرمانی بود که در آن هرکسی فراتر از قانون های ملی و قوانین پولی بتواند حرف بزند و صدایش شنیده شود. آیا این اینترنت امروز ماست؟ خودتان قضاوت کنید. اینترنت امروز ما توسط چند شرکت معدود بسیار بزرگ با ثروت فراوان کنرل مسیر دهی می شود. دولت ها با تمام توان به دنبال سانسور و کنترل آن هستند. زمانی ناشناس بودن به عنوان برترین مزیت اینترنت معرفی می شد. هم اکنون نه تنها راه های کمی برای ناشناس بودن در اینترنت باقی مانده است، بلکه دولت ها از یک سو با ابزارهای نظارتی و شرکت ها با روش های تکنیکی سعی در آشکار ساختن هویت کاربران و رهگیری آنها و فعالیت هایشان در شبکه دارند. اطلاعاتی که از این طریق به دست می آورند که اصطلاحاً Big Data گفته می شود دوباره برای بهبود استراتژی های بازاریابی و بهبود روش های آشکار سازی کاربران از همه جا بی خبر استفاده می شود.

گرچه بستری که شبکه برای اشتراک گذاری محتوا برای ما فراهم کرده است، باعث بروز خلاقیت های فراوانی در ما شده و سرعت توسعه ما را افزوده است، اما از همین بستر به عنوان ابزاری سیاسی توسط دولت ها و گروه های افراط گرا استفاده می شود.

مساله بعد این موضوع است که اینترنت بر روی تکنولوژی ای ساخته شده است که بسیار قدیمی است. امروزه اینترنت ما شامل میلیارد ها دستگاه متصل است که هر کدام آنها از دستگاه هایی که ۳۰ سال پیش زیر ساخت اینترنت را تشکیل میدادند قوی تر است. فضای ذخیره سازی به صورت نجومی رشد کرده است، قیمت آن بسیار ارزان تر شده است. ارتباطات وایرلس بر دستگاه های متصل حکمرانی می کنند. تلفن های هوشمند می توانند صدای ما را تشخیص دهند، با اثر انگشت ما کار کنند و صورت ما را به عنوان شناسه فردی ما از دیگران متمایز سازند. پرداخت های اینترنتی جای خود را باز کرده اند، قطعی یک درگاه پرداخت اینترنتی ضررهای میلیاردی به صنایع دیجیتال وارد می کند. تکنولوژی های نوظهور مثل Blockchain فضای جدیدی را پیش روی ما باز کرده اند که قبل از آن حتی در زمان کوتاهی تصورش را نمی کردیم.

با همه این ها، اگر می توانستیم نت را خاموش کنیم و همه چیز را از اول شروع کنیم، با تجربه ای سی ساله، آیا اینترنت باز شبیه الان می شد؟ نمی توانستیم چیز متفاوتی را متصور بشیم و یا طرحی بهتر پیاده کنیم؟

پیشنهاد می کنیم این نوشته ما را بخوانید.

نظرات کاربران

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

پست قبلی پست بعدی